Na mapie zaznaczono instalacje OZE pracujące w gminie.
Gmina: Wierzbinek
Wykres przedstawia bieżącą produkcję energii elektrycznej z instalacji fotowoltaicznych pracujacych w gminie.
W bieżącym miesiącu produkcja energii elektrycznej przedstawia się następująco.
Wykres przedstawia miesięczne uzyski naszych instalacji.
Instalacje fotowoltaiczne w naszej gminie wyprodukowały juz tyle energii elektrycznej
Zapraszamy na: http://www.wierzbinek.pl/
| Użytkownik | Moc | Miejscowosc | Produkcja dobowa [kWh] | Produkcja całkowita [kWh] | Zużycie dobowe [kWh] | Zużycie całkowite [kWh] | Produkcja/Zużycie dobowe [%] | Produkcja/Zużycie całkowite [%] |
|---|
Wierzbinek (do 1954 gmina Boguszyce + gmina Ruszkowo) – gmina wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie konińskim. Siedziba gminy to Wierzbinek. Wiosną 1939 w związku zagrożeniem agresją niemiecką na Polskę, rozpoczęto budowę pozycji obronnych. Na terenie gminy pracę podjęła grupa pod dowództwem kpt. Michała Franciszka Sapińskiego ( 17 DP). Zgodnie z założeniami na wybudowanych umocnieniach ( odcinek Skulsk-Ślesin,łącznie 7 schronów) miały stacjonować różne pozadywizyjne jednostki piechoty, bataliony ON, i jedna brygada kawalerii ( Podolska lub Wielkopolska)[2]. Wyniku działań bojowych prowadzonych przez Armię Poznań dnia 6 września nastąpiła reorganizacja wyniku której zgrupowania Batalionów Obrony Narodowej płk. Siudy stanowić miały straż tylną odchodzącej z Wielkopolski Armii Poznań, zabezpieczając ją na linii umocnień zlokalizowanych na terenie obecnej gminy Wierzbinek. Według danych z 30 czerwca 2004 gminę zamieszkiwało 7645 osób.
[https://pl.wikipedia.org/wiki/Wierzbinek_(gmina)]
Zapraszamy na: http://www.wierzbinek.pl/
Dwór z 2. poł. XIX w. W poł. XVIII w. dziedzicem Wierzbinka był Maciej Rybiński. Od jego potomkini, Teresy Rybińskiej, dobra w 1827 r. kupił Rafał Chrząszczewski. Ożeniony był z Petronellą, która po jego śmierci w 1831 r. odziedziczyła majątek, a następnie ponownie wyszła za mąż, za Piotra Łempickiego. Zmarła w 1834 r., a zaledwie dwa lata później Łempicki sprzedał wieś Teodorowi Chrząszczewskiemu, synowi Macieja i Marianny Turskiej, bratu Rafała Chrząszczewskiego ze Świerczyna. Oprócz tego posiadał on majątki Świętosław oraz Gogoły. Ożeniony był z Józefą Kosińską, córką Antoniego i Febroniny Kosińskich. Mieli pięcioro dzieci, z których majątek odziedziczył syn Aleksander. Pozostali to: Julia Teodozja Małgorzata zamężna za Michała Górskiego; Izabela zamężna za Emiliana Kretkowskiego z Baruchowa; Antonina zamężna za Leona Wiewiórowskiego z Woli Raczyborowskiej; Maria zamężna za Bolesława Kleniewskiego z Sierakówka oraz Ignacy Maciej Antoni Aleksander. W 1827 r. wieś miała 18 domów ze 120 mieszkańcami. Ignacy (1835-1902) przejął majątek po bracie i z jego inicjatywy wybudowany został w 2. poł. XIX w. obecny dwór. W 1885 r. Wierzbinek dzielił się na wieś, folwark i dobra. Wcześniej należały do nich oprócz Wierzbinka: Zakrzewek, Rybno, Chlebowo, Teresowo i Teodorowo, Zalesie, Tyle, Niedźwiady i Sosnówka. Z czasem przy Wierzbinku pozostał tylko folwark Chlebowo. Majątek liczył 1287 mórg, w tym 537 mórg ziem uprawnych, 127 mórg łąk, 30 mórg "pustek", 548 mórg lasów i 45 mórg nieużytków. W folwarku znajdowało się oprócz dworu 19 budynków murowanych oraz 12 drewnianych i wiatrak. Dziedzicem po Ignacym został najstarszy syn Aleksandra i Łucji Chrząszczewskiej, Teodor Józef Konstanty Aleksander (1858-1928). Ożeniony był z Gabrielą Modlińską h. Tępa Podkowa z Krzywosądzy, córką Józefa i Ludwiki Modlińskich. Wcześniej posiadał on majątek Wiecinin w parafii Brdów. Wierzbinek przejął pod koniec XIX w., po wyjeździe rodziny i rodziców do Warszawy. Na początku XX w. rozbudował i unowocześnił folwark. Pozostałe dzieci Aleksandra i Łucji to: Antoni Władysław (ur. w 1862 r.), ożeniony z Aurelią Rozdejczer; Włodzimierz Stanisław Stefan (1867-1936), ożeniony z Zofią, z którą zamieszkał w Broniewku; Kazimiera (1864-1867); Stefania Klara (ur. w 1868 r.), zamężna za Feliksa Raczyńskiego oraz Maria (zm. w 1909 r.), zamężna za Stanisława Zembrzuskiego. Ich syn został zamordowany w Charkowie w 1940 r. Teodor miał z Gabrielą troje dzieci: Józefa, Izabelę i Zofię. Zmarł w Wierzbinku przeżywszy 70 lat i pochowany został w Sadlnie. Oprócz Chrząszczewskich drugie, 157-hektarowe gospodarstwo we wsi posiadał Ludwik Bartosik. Warto wspomnieć jeszcze o synach Antoniego: Stefanie i Tadeuszu, którzy zostali rozstrzelani przez Niemców w Warszawie w czasie okupacji. Podczas wojny zarządcą majątku był Dąbrowski. Po wyzwoleniu dobra zabrał Skarb Państwa Polskiego, a na terenie folwarku utworzono Gminną Spółdzielnię "Samopomoc Chłopska". W pałacu początkowo mieściły się mieszkania. W 1972 r. został wyremontowany, a rok później przeznaczony na siedzibę Urzędu Gminy, którą to funkcję pełnił do ok. 2013 r (źródło)
Jest to jednonawowy, murowany kościół wzniesiony według projektu Konstantego Wojciechowskiego w latach 1902-1904, tuż obok ruin starej XVI-wiecznej świątyni. Jednorodne, neogotyckie wnętrze z początku XX wieku składa się z ołtarza głównego, ołtarzy bocznych, kapliczki bocznej z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, chrzcielnicy, drewnianej ambony, stalli, konfesjonału, feretronów i organowego prospektu z 1932 roku.
Wystrój kościoła stanowią wykonane w latach 1912-1915, typowe dla okresu Młodej Polski polichromie i obrazy autorstwa Antoniego Szulczyńskiego pokrywające ściany oraz sklepienia nawy i prezbiterium. Ogrodzenie z bramą i murem pochodzi z roku 1955.
Do kościoła przylega także zabytkowa organistówka z I połowy XX wieku. W pobliżu świątyni znajduje się malowniczo położony cmentarz parafialny z początku XIX wieku z grobami powstańców styczniowych. Spoczywa tutaj między innymi Józef Wichliński poległy w bitwie pod pobliską Nową Wsią
(źródło)
